پکن یا بی‌جینگ پایتخت جمهوری خلق چین تاریخ بسیار غنی و پرباری دارد و یکی از مهمترین شهرهای تجاری چین است که قدمت آن به سه هزار سال قبل باز می‌‌گردد و در هشت قرن اخیر، در بیشتر دوره‌‌ها پایتخت چین بوده است. کمتر شهری در دنیا وجود دارد که برای دوره‌ای چنین طولانی، مرکز سیاسی و فرهنگی کشور خود باقی مانده باشد به همین دلیل آثار تاریخی زیادی در این شهر وجود دارد.
تاریخچه شهر پکن
شهر پکن تا زمان تشکیل جمهوری در سال 1911، پایتخت سلسله‌های مینگ و کینگ بوده و مرکز سیاسی، آموزشی و فرهنگی کشور چین به شمار می‌رفته است. در سال 1938، پکن به اشغال ختایی‌ها درآمد و به عنوان پایتخت سلسله لیائو، انتخاب شد. مغول‌ها شهر پکن را در سال 1215 فتح کردند. از سال 1264 پکن به عنوان پایتخت چین متحد، تحت حکومت کوبلای خان شناخته شد. نیروهای فاتح مغول، نام شهر را به پایتخت بزرگ تغییر دادند، از این زمان به بعد، نسل‌های بعد از کوبلای خان، امپراتوری را از شمال کشور و منطقه‌ای نزدیک به مغولستان، حکومت کردند. در این دوره، دیوارهای شهر گسترش پیدا کرد و کاخ‌ها و معابد بسیاری ساخته شد.
پس از سقوط سلسله‌ی مغولی یوان در سال 1368، پایتخت به طور رسمی به نانجینگ انتقال یافت. در سال 1403، سومین امپراتور سلسله مینگ، مشهور به امپراتور یونگل، پایتخت را به پکن تحویل داد و نام آن را نیز به پکن تغییر داد. زمان حکومت سلسله مینگ، دوران طلایی پکن بود و شهر ممنوعه، معبد بهشت و بسیاری دیگر از نقاط دیدنی پکن، در این دوره ساخته شدند و این پایتخت به شهری بزرگ و مرکز دینی و فرهنگی آسیا تبدیل شد.
در سال 1644، مانچوس سلسله مینگ را شکست داد و آخرین سلسله امپراتوری چین، یعنی کینگ را تأسیس نمود. با وجود تغییر فضای سیاسی کشور چین، بی‌جینگ همچنان به عنوان پایتخت باقی ماند. خانواده‌ی امپراتوری مانچوس به شهر ممنوعه نقل مکان کرد. کاخ‌های تابستانی و زمستانی در این سلسله ساخته شد. این کار یک عقب نشینی برای خانواده سلطنتی و اطرافیان آن به شمار می‌رود. در قرن 19، کشورهای غربی، سفارتی خارجی در کیانمن، در جنوب شهر ممنوعه تأسیس کردند و سلسله کینگ در سال 1911 از بین رفت.
در سال‌های ابتدایی جمهوری کشور چین، پکن تحت حمله‌ی جنگ سالاران بود. به دنبال اردوکشی‌ها به شمال، کومینتانگ پایتخت را در سال 1938 به نانجینگ منتقل کرد و نام پکن را به بیپینگ تغییر داد و اعلام کرد که پکن دیگر پایتخت این کشور نمی‌باشد، اما پکن همچنان در دوران حکومت جمهوری کشور چین، به عنوان مرکز آموزشی و فرهنگی چین به شمار می‌رفت، وقتی که کومینتانگ در سال 1949 کمونیست‌ها را شکست داد، دولت جدید اعلام کرد که این کشور، جمهوری خلق چین است و پکن پایتخت آن می‌باشد.
موقعیت و جمعیت شهر پکن
پکن پایتخت جمهوری خلق چین و یکی از پرجمعیت‌ترین شهرهای جهان است و همچنین دومین شهر پرجمعیت چین با جمعیتی حدود 22 میلیون نفر بعد از شانگهای است. بی‌جینگ کانون سیاست، فرهنگ، علم و آموزش کشور چین است و به دلیل باستانی و در عین حال مدرن بودن از شهرت خاصی در جهان برخوردار است. دولت مرکزی چین در شهر پکن قرار دارد. این شهر یکی ازچهار شهر باستانی در چین است که دارای شش میراث جهانی است و دارای بیشترین تعداد آثار باستانی در جهان است.
آب و هوای پکن
پکن شهری چهار فصل است و دمای روز و شب در این شهر اختلاف زیادی دارد. تابستان‌ها در پکن گرم و مرطوب است، در حالی که زمستان‌های پکن خشک و سرد است. پاییز و بهار در پکن کوتاه و خنک است. 75 درصد بارشهای سالانه در این شهر در تابستان و از ژوئن تا آگوست اتفاق می‌افتد. سردترین ماه سال ژانویه با متوسط دمای منفی 4 درجه است و گرم‌‌ترین ماه سال نیز جولای با دمای متوسط 26 درجه سانتیگراد است، رفتن به چین برای دیدن پکن در تمام طول سال مناسب است، چرا که هر فصل این شهر زیبایی خاص خود را دارد. اما در کل پاییز از سپتامبر تا نوامبر بهترین فصل برای رفتن به پکن است.
فصل بهار بی‌جینگ از مارس تا می است، دما در این مدت بسیار تغییر می‌کند و نوسانات بسیاری دارد. در بهار باد و گرد و غبار زیاد است و بعضی مواقع طوفان‌های شن اتفاق می‌افتد. بهار فصلی است که گل‌ها شکوفه می‌کنند و ماه می زمانی عالی برای گشت و گذارهای بهاری در پکن است و نمایش‌ها و فستیوال‌های زیادی در این ماه برگزار می‌شود.
تابستان بی‌جینگ از ژوئن تا آگوست است و معمولا با دمای سوزان در ظهرها شناخته می‌شود. رگبارهای گاه بی گاه نیز وجود دارد، بنابراین همراه داشتن چتر و عینک آفتابی توصیه می‌شود. تابستان فصل گردشگری در چین است. در این زمان قیمت هتل‌ها سر به فلک می‌کشد و دیوار چین نیز پر از توریست‌هایی است که از این شهر بازدید می‌کنند.
پاییز این شهر سپتامبر تا نوامبر است و زیباترین و بهترین فصل پکن است. با این که تغییرات دمایی زیادی وجود دارد، ولی با این حال هوا عموما دلپذیر است. در این فصل تعداد زیادی مکان وجود دارد که با رفتن به آنها می‌توان از دیدن رنگ‌های زیبای پاییزی لذت برد.
زمستان های بی‌جینگ از دسامبر تا فوریه است. زمستان‌ها در این شهر خشک و سرد است و گاهی برف میبارد و دما در این فصل معمولا زیر صفر است. خوردن غذاهای مغولی در زمستان‌های پکن باعث گرمی می‌شود. جشن گرفتن سال نوی چینی در محله‌های قدیمی، رفتن به جشن‌های پر زرق و برق معابد پکن و یاد گرفتن تهیه‌ی کلوچه‌های چینی، تجربه‌ای اصیل از زندگی مردم این کشور را نشان می‌دهد.
مناطق مرکزی مهم پکن
شهر پکن یا بی‌جینگ پایتخت جمهوری خلق چین، دارای چهار منطقه مرکزی مهم است که خی‌چنگ، دونگ‌چنگ، چونگ‌ون و خوآن وو نام دارند و هر کدام از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند.
جاذبه‌های گردشگری شهر پکن
جاذبه‌های گردشگری شهر پکن، بسیار متعدد است و دیدن آنها به افرادی که خواهان شور و هیجان وصف‌ناپذیر هستند توصیه می‌شود. دیوار بزرگ چین که یکی از عجایب هفتگانه جهان است در این شهر قرار دارد. شهر ممنوعه کامل‌ترین مجموعۀ معماری چوبی جهان با کاخ‌های فوق‌العاده در این شهر واقع شده است. معبد آسمان، کاخ تابستانی، میدان تیانانمن، خیابان وانگفوجینگ، معبد لامای، شیچاهای، موزه‌ی پایتخت، کاخ تابستانی قدیمی، پارک بیهای، پارک جهانی، پل مارکوپولو، هوتونگ و معبد بهشت نیز جزو بهترین جاذبه‌های گردشگری شهر بی‌جینگ به حساب می‌آیند و بازدید از آنها خالی از لطف نیست.
حمل و نقل
فرودگاه بین‌المللی پکن در 20 کیلومتری شمال شرقی این شهر واقع شده است و پر رفت و آمدترین فرودگاه بین‌المللی کشور چین و نیز دومین فرودگاه شلوغ جهان از نظر ترافیک مسافران محسوب می‌شود. این فرودگاه مرکز پروازهای شرکت هواپیمایی ایر چین بوده و از امکانات خوبی برخوردار است.
متروی بی‌جینگ هم در سال 1969 تأسیس شد و هم‌اکنون دارای 18 خط و 334 ایستگاه می‌باشد. این مترو پر رفت‌وآمدترین و شلوغ ترین مترو در جهان است.
یک روش عالی برای صرفه جویی در وقت و هزینه استفاده از کارت هوشمند حمل‌ونقل است. پیشنهاد می‌شود که مسافران و تجار حتما یک کارت هوشمند تهیه کنند تا هنگام استفاده از این کارت برای پرداخت کرایه اتوبوس، تخفیف 50 درصدی شامل حال‌شان شود.
پکن میزبان المپیک 2008 میلادی بوده است و برای برگزاری المپیک زمستانی 2022 هم انتخاب شده است و به این ترتیب اولین شهری است که هم المپیک تابستانی و هم المپیک زمستانی را برگزار خواهد کرد.
